فیبروم رحم در بین زنانی که در سنین باروری و یا در دوران بارداری هستند نسبتا رایج است و گاهی اوقات می توانند چالش های منحصر به فردی را در دوران بارداری ایجاد کنند. در این مقاله، تاثیر فیبروم های رحمی بر بارداری، از جمله خطرات بالقوه، استراتژی های مدیریتی و ملاحظات مهم برای مادران باردار را بررسی خواهیم کرد.
فیبروم ها چگونه بر باروری و بارداری تأثیر می گذارند؟
فقط انواع خاصی از فیبروم ها می توانند بر باروری تأثیر بگذارند و این نیز تنها 1 تا 2 درصد از موارد ناباروری صرفاً توسط فیبروم رحم ایجاد می شود. برخی از فیبروم هایی که درست زیر پوشش رحم رشد می کنند، بیشتر بر باروری تأثیر می گذارند زیرا می توانند از چسبیدن جنین به دیواره رحم جلوگیری کنند. فیبروم هایی که در خارج از رحم رشد می کنند احتمالاً بر باروری تأثیر نمی گذارند.
کدام فیبروم‌ها باعث نازایی میشوند؟
فیبروم هایی که بیش از 5 سانتی متر اندازه دارند می توانند بر باروری تأثیر بگذارند و ممکن است نیاز به برداشتن داشته باشند. همچنین، فیبروم‌هایی که در نزدیکی آندومتر یا پوشش رحم قرار دارند، آن‌هایی که فرورفتگی آندومتر دارند، آن‌هایی که خیلی نزدیک به دهانه لوله قرار دارند، می‌توانند باعث ایجاد مشکلاتی در باروری شوند.
عوارض فیبروم رحمی بر بارداری
برخی از عوارض دوران بارداری و زایمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- محدودیت رشد جنین به دلیل اشغال فضای رحم توسط فیبروم های بزرگ.
- اگر دیواره رحم توسط فیبروم مسدود شود، جفت ممکن است از دیواره جدا شود و اکسیژن و مواد مغذی را به جنین برساند.
- ممکن است به دلیل درد ناشی از فیبروم که باعث انقباضات می شود، به زایمان زودرس برود.
- در صورتی که فیبروم در قسمت پایین رحم قرار داشته باشد، ممکن است به زایمان سزارین نیاز باشد زیرا ممکن است سر نوزاد در هنگام تولد نتواند وارد قسمت پایینی لگن شود.
- ممکن است نوزاد به دلیل شکل غیر طبیعی رحم در وضعیت بریچ قرار گیرد.
- احتمال سقط جنین ممکن است به دلیل رشد فیبروم در داخل دیواره رحم افزایش یابد.
بیشتر بدانید: تفاوت فیبروم و کیست تخمدان
درمان فیبروم های رحمی در بارداری
درمان بستگی به اندازه و محل فیبروم دارد. قبل از بارداری و به ویژه قبل از درمان های باروری مانند IUI و IVF، برداشتن فیبروم های رشد یافته در حفره توصیه می شود. همچنین فیبروم هایی که اندومتر (پوشش رحم) را فشرده می کنند، فیبروم های بزرگ (بیش از 5 سانتی متر) نیز معمولاً قبل از درمان های باروری برداشته می شوند. هر فیبرومی که باعث علائم زیادی مانند درد و خونریزی شدید شود نیز ممکن است برای برداشتن در نظر گرفته شود.
درمان قبل از بارداری انجام می شود و اگر فیبروم در دوران بارداری تشخیص داده شود یا اندازه آن در دوران بارداری افزایش یابد، مادران باردار ممکن است مجبور شوند در بستر استراحت کنند، هیدراته بمانند و برای مدیریت علائم فیبروم برای آنها مسکن تجویز شود. بنابراین، همیشه توصیه می شود قبل از بارداری، درمان مناسب برای فیبروم ها انجام شود.
بیشتر بدانید: ترشح سینه در بارداری
برخی از روش های درمانی در زیر توضیح داده شده است. با این حال، برخی کمک چندانی نمی‌کنند و ممکن است عوارضی با درمان‌هایی مانند آمبولیزاسیون فیبروم ایجاد شود و بنابراین اگر نشانه‌ای برای درمان فیبروم وجود داشته باشد، جراحی الویت دارد. درمان هورمونی برای کوچک کردن فیبروم، فیبروم را درمان نمی کند، اما می تواند به مدیریت درد و سایر علائم کمک کند.
آمبولیزاسیون فیبروم رحمی (UFE) از ذرات کوچکی استفاده می کند که جریان خون را به فیبروم مسدود می کند و باعث کوچک شدن آن و پایان دادن به علائم مرتبط با فیبروم می شود. رحم آسیب نمی بیند، درد کمتری درگیر است و زمان بهبودی سریعتر است. فیبروم هایی که آمبولیزه شده اند نیز نمی توانند دوباره رشد کنند و اینها از مزایای این روش هستند. با این حال، این روش عوارضی دارد و زیاد استفاده نمی شود.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) جراحی سونوگرافی هدایت شده که در آن از امواج اولتراسوند برای از بین بردن فیبروم ها با کمک MRI استفاده می شود.
میومکتومی روشی برای برداشتن فیبروم از رحم با جراحی است. می توان از طریق لاپاراسکوپی (چند برش کوچک)، لاپاراتومی (برش بزرگ شکم) یا هیستروسکوپی (از طریق واژن) انجام داد.
هیسترکتومی یا برداشتن رحم با جراحی، رحم را همراه با فیبروم ها خارج می کند. این روش تنها پس از اتمام فرزندآوری و در زنان مسن توصیه می شود.
نتیجه گیری
در مورد اندازه و محل هر فیبرومی که ممکن است داشته باشید با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا مشکلی در باردار شدن و حمل نوزاد تا آخر دوره بارداری وجود دارد یا خیر. همچنین از پزشک خود بپرسید که آیا گزینه های درمانی برای فیبروم وجود دارد که ممکن است به شما در باردار شدن کمک کند. بیشتر مشکلات ناباروری به دلیل فیبروم نیست، اما اگر شک دارید که فیبروم مانع از بچه دار شدن شما می شود، باید آزمایش بدهید و درمان آن را شروع کنید. بهتر است قبل از اقدام به بارداری تحت درمان قرار بگیرید که معمولاً شامل ارزیابی اولیه سلامت کلی شما می شود و این شامل بررسی رحم شما برای هر گونه ناهنجاری مانند فیبروم است.
